career opportunities

Home Loan Administrator (aka Broker Support) AT

Job Description

• Processing home loan applications from submission to settlement for our clients in Australia
• Broker, Client, Lender, Solicitor and Business contact liaison
• Ability to work efficiently in a high pressure and volume
• Ability to work in a dynamic team environment
• Meticulous attention to detail and accuracy in data entry
• Customer service
• Take additional challenges as and when required

Key Commercial Skills and Qualifications required to meet position objectives:

• Customer service skills
• Excellent communication skills both written and verbal
• Problem-solving skills and solution focused
• Exceptional attention to detail and accuracy
• Excellent time management skills and prioritization of workload
• Analytical and mathematical skills
• Ability to work closely with a diverse and cross-cultural team
• Ability to follow instructions and work autonomously to achieve deadlines

Work hours: 6:00 am to 2:00 pm including 1-hour lunch break (non-negotiable)

---

Applying Procedure

Sound like the opportunity for you?

Send your CV and a cover letter to recruitment@homeloanexperts.com.au with the subject line – “Career: Broker Support”.

 

EDUCATION IMPORTANT IN NEPAL

Having a good education is important to one's success in life. Education is the key to success, without a good education you will find it hard to achieve success in one's life. A good education is important because you will be able to think for yourself and communicate intelligently to other people. Persons who don`t have a good education background will have a difficult time finding jobs and also will earn less money. If a person is unable to reason and think for himself then that person will have problem in finding and keeping a job. They will not be very successful in life until they improve their educational background. Jobs are hard to get, and the employers will seek the most qualified and intelligent person to fill the vacancy because of the competition out there

It is never too late to get an education, once you gained a good education background it stays with you for life. So if you need to improve or get a good education now. Most jobs are not employing people with the basic education from high school anymore or unless you want very low paying job that can't meet your needs. To achieve success in one's life you need to start by attending college or university to achieve a degree or diploma. Remember the focus here is how you can achieve success in one's life. Well you can start by achieving a certificate,diploma and degree. So, you can start from the bottom to the top. Having a good education is an investment like owning a house or a car.

Once you invest your time and money in your education you will reap the huge reward what it will give you in life.

Why is education so significant?  

The thing that strikes me about education is knowledge acquired. Education gives us the perspective of the things around us. Education help us to look at our lives and learn from every experiences. The future of a country is safe in the hands of educated peoples. Education is important for the economic growth of our countries. It fosters principles of  socialism  and equality. A person can't be a complete man without a good education. Education also builds your self esteem and how you view yourself. A person with a good education background will have more confident when approaching a new job and also when interacting with people.

 

NEPAL STOCK MARKET

Yesterday, Nepalese stock market closed near one year low. On 1st March, 2017 index was hovering at 1326. Within a week on April 2017 it had made majestic jump to reach reach at 1709. Then after on July 2017, market made correction by lowering itself to 1541. Within a month from that, on August 2017 once again it touched 1660, then after it started falling continuously to reach last year level, currently it is hovering at 1345. It has simply taken back last year's gain. The NEPSE, witnessed almost 21% fluctuation within this year. Some sectors like Insurance, Hydropower and Mircro-finance are overvalued, whereas some Banks shares are currently trading near book value. Even price of high-growth and high earning companies are falling. We estimate that, about 30% of middle class household financial assets are invested in the stock-market. Most of them has utilized hard earned income to invest. Market is losing the value everyday. The middle class who anticipate positive growth from the market, now fearing that if authorities do not take appropriate response, current trend may wipe out their savings. We feel that, to avoid unnecessary fluctuations in the future strong policy reforms and positive sentiment towards capital market from government of Nepal is required.

SHIVA VAKWAN FACT

Maha Shivaratri is one of the major festivals of Nepal and literally means “Night of the Shiva”. It is celebrated on the 14th day of the dark fortnight of the Māgha month, as per the Hindu lunar calendar. It is believed that on this day, the stars in the Northern Hemisphere are at most optimum positions to help raise a person’s spiritual energy.It is also believed that the Shiva principle is most active on this day of the year. A yogi with holy text on his face during the Maha Shivaratri at Pashupatinath Temple in Kathmandu, Nepal. Maha Shivaratri is celebrated marking the convergence of Shiva and Shakti. Maha Shivaratri also celebrates the night when Lord Shiva performed the "Tandav", the cosmic dance. Hundreds of thousands of devotees visit Pashupatinath Temple in Kathmandu, one of the holiest shrines of the Hindus. Pashupatinath is considered the Guardian and Protector of the Kathmandu Valley and Nepal.

जनतासँग सुमधुर सम्बन्ध बनाउँदै काठमाडौं प्रहरी, ४२ स्थानमा सार्वजनिक सुनुवाई

१२ फागुन, काठमाडौं । काठमाडौं प्रहरी परिसरले जनतासँग सुमधुर सम्बन्ध बनाउँदै सहकार्य गर्ने वातावरणको सिर्जना गर्न मातहतको इकार्इ भएको क्षेत्रमा जनतासँग प्रहरी कार्यक्रम गर्न सुरु गरेको छ ।


परिसरले काठमाडौंका ४२ क्षेत्रमा रहेका वृत र प्रभागमा सार्वजनिक सुनुवाई कार्यक्रम गर्न सुरु गरेको हो । सम्बन्धित वृत र प्रभागको अगुवाई र नागरिक समाजको सहकार्यमा यो अभियान थालिएको हो ।

परिसरले अहिलेसम्म काठमाडौंको ३ स्थानमा कार्यक्रम गरेर जनताको गुनासो र सुझाव सङ्कलन गरेको छ । नयाँ बसपार्क, छोह्रखुट्टे र विशालनगरमा कार्यक्रम सम्पन्न भइसकेको हो ।

विभिन्न स्थानमा जनता माँझ पुगेर सङ्कलित विषयहरुले त्यस ठाउँको शान्ति, सुरक्षालाई मजदुत बनाउनका लागि रणनीति बनाउन समेत सघाउ पुर्‍याउने प्रहरीको बुझाइ छ ।

‘काठमाडौंका जनतामा अहिले प्रहरीप्रति गलत बुझाइ छ । हामी कहाँ चुकेको छौं ? कहाँ पुग्न सकेको छैनौं । त्यसलाई पहिचान गर्न पनि यो अभियान थालिएको हो’, काठमाडौंका प्रहरी प्रमुख एसएसपी विश्वराज पोखरेल भन्छन्, ‘प्रहरी र जनताबीच सहकार्य गर्ने वातावरणको सिर्जना गर्नु हाम्रो उद्देश्य हो ।’

‘अपराधी समाजमै बस्छ, समाजमै अपराध गर्छ र यहीँ लुक्छ । र, यसको सूचना पनि जनतामै हुन्छ’, पोखरेलले अनलाइनखबरसँग भने, ‘त्यसैले पनि जनता र प्रहरीबीचमा कुनै दूरी रहनु हुँदैन ।’

सुरक्षा सबैको साझा विषय भएको भन्दै पोखरेलले प्रहरीप्रति जनताको सन्तुष्टि/असन्तुष्टि र अपेक्षाको खोजी गरेर सोही अनुसारको कार्यशैली अपनाउनु समेत कार्यक्रमको उद्देश्य भएको बताए ।

‘प्रहरी पनि एउटै समाजको हो । त्यसैले समाजको स्तर अनुसार संगठनको सदस्यको स्तर पनि हुन्छ । त्यसैले केही व्यक्तिबाट गल्ती भएको छ भने त्यो त्यस व्यक्तिले गरेको गल्ती हो । एउटाले गरेको कमजोरीबाट सिंगो संगठनप्रति अविश्वास गरिनु हुँदैन’, पोखरेल भन्छन्, ‘यदी प्रहरीले पनि गलत काम गरेका छन् भने उनीहरु कारबाहीको दायरामा आएरै छोड्छन् । गल्ती गर्नेमाथि कारबाही पनि भएकै छ ।’

Bollywood Sridevi dies of heart attack

The film star, who starred in more than 300 movies, died aged 54 while attending a family wedding in Dubai.
Her starring role in the 1987 adventure film, Mr India, earned her superstar status in South Asia [WikiCommons:Bollywood Hungama]
Sridevi, one of India's most celebrated actresses, has died of cardiac arrest in Dubai.

Family members confirmed to the Indian Express website that the actress had passed away on Saturday morning while attending a family wedding.

"It is true that Sridevi passed away. I just landed here [India], I was in Dubai and now I am flying back to Dubai," her brother-in-law Sanjay Kapoor told the news outlet.

She is survived by her husband, Boney Kapoor, and daughters Jhanvi and Khushi.

India's Prime Minister Narendra Modi offered his condolences on the demise of the veteran actress.


Have witnessed Sridevi's life from  an adolescent teenager to the magnificeint lady she became. Her stardom was well deserved. Many happy moments with her flash through my mind including the last time I met her. Sadma's lullaby haunts me now. We'll miss her

6:10 PM - Feb 24, 2018
38.2K
8,168 people are talking about this
Twitter Ads info and privacy
Born Shree Amma Yanger Ayyapan in the southern Indian state of Tamil Nadu, Sridevi started acting at the age of four with a role in the Tamil language film, Thunaivan.

The actress made her Bollywooddebut in 1979 with "Solva Sawan" (16th spring), but she made her mark in the Hindi film industry with the film "Sadma" (Shock).


She went on to become a fixture of the Indian film industry, appearing in more than 300 movies, spanning six decades, and picking up scores of awards for her performances.

Her starring role in the 1987 adventure film, Mr India, earned her superstar status in South Asia.

The film was the highest grossing Indian film that year and is widely regarded as a cult classic. Her last film, MOM, was released in 2017.

Other memorable films in which she appeared include Chandni, Himmatwala, ChaalBaaz, Nagina and Gumrah among others.

The Bollywood star was awarded the Padma Shri, India’s fourth-highest civilian honour, in 2013.

 Her death caused shockwaves on social media, with Bollywood fans in India and abroad expressing their disbelief.

"I have no words. Condolences to everyone who loved #Sridevi . A dark day," wrote Bollywood actress, Priyanka Chopra.

"A legendary actress who many of us grew up watching," wrote Noreen Khan, a British Asian radio presenter.

"Totally shocked by this really sad news."

 फागु वा होली भन्ने बित्तिकै रंग र भंग अनि प्रेम र प्रणयका सन्दर्भ जोडिन्छन्।

लगभग ६० वर्षअघिको काठमाडौंमा हामी होली हैन, फागु खेल्थ्यौं। पुस–माघको मीनपचास विदाभर टोलका सबै साथीसँग खेलेको गुच्चा, पैयुँ र पांग्रा एक कुनामा थन्क्याएर स्कुल जानुपर्थ्यो। फागुन महिनाले फागु तुरुन्त बोलाएसँगै टोलछिमेकका सबै साथीसंगिनीसँग फेरि जमेर खेल्ने अवसर जुर्थ्यो।

फागुन शुक्ल अष्टमीका दिन काठमाडौं वसन्तपुरमा कुमारी घर अगाडि गद्दि बैठक छेउमा तीनतले चीर ठड्याइन्थ्यो। यसपछि रंग खेल्न फागुले स्वतन्त्रता दिन्थ्यो। अरूबेला रंग खेल्दा प्रहरीले पक्रन सक्थ्यो। त्यसैले फागुका सात दिन सकेसम्म धेरै अबिर खेल्थ्यौं।

रंग छ्याप्ने, पचुका (पिचकारी) हान्ने, विभिन्न रंगले साथीसंगीका गाला पोत्ने काम फागु पूर्णिमाको दिन अबेर मात्र सकिन्थ्यो।

हाल पनि यो परम्परा कायम छ।

काठमाडौंको फागु जम्ने दिन पूर्णिमा नै हो। मधेस तराई र भारतको प्रभाव पर्दै गएपछि भने काठमाडौं आजभोलि फागु हैन, होली खेल्छ।

फागुको पर्याय बनेर होलीले काठमाडौं सँस्कृति रंगाउन थालेको पनि उहिल्यै हो। होलीमा गाइने परम्परागत नेवारी गीतको बोलले धेरैअघिदेखि फागु ‘होली’ हुन थालेको भन्छ। गीतले भन्छ– जुजुया होली, तँचायाला ल्यासे। अर्थात्, राजा वा राज्यको होली खेल्दा पनि रिसायौ कि तरुनी।

किशोर–किशोरीबीच छेडखानी हुने त्यस गीतका अरू टुक्राले भन्छ– झ्याले चोंगु तुकंमा, वहे ल्यासे जितःमा। अर्थ हो, झ्यालमा तोरी माला, त्यही झ्यालकी तरुनी मलाई चाहिन्छ।

अनुप्रासका निम्ति मात्र नारी प्रसंग हो कि भन्ने मलाई लाग्थ्यो। कालान्तरमा जब काठमाडौंका विभिन्न नेवार बस्तीमा झ्यालबाहिर तोरीमुठ्ठाका लामा–लामा माला हावामा सुकाउन राखेको देखेँ, मलाई लाग्यो काठमाडौंको केन्द्रस्थलमा पनि उहिले–उहिले यो ग्रामीण प्रविधि कायम थियो। अझै पनि भक्तपुर, थिमी, ठेचों, लुभु, खोकना, बुंगमती, चापागाउँ लगायत ठाउँमा झ्याल बाहिर तोरी, खुर्सानी, लसुनका पोटी, प्याज आदिको हवाइ भण्डारण देख्न सकिन्छ।

उसो त साहित्यकार चक्षुले तरुनीलाई तोरीको फूलको सौन्दर्यमा देख्नु वा हेर्नु नौलो कुरा भएन। ताक्नेले भने तोरीको फूल हैन, तरुनी नै ताकेको हुन्छ।

फागुमा सहरका सडकमा गाइने उक्त गीतका अरू टुक्राले भन्छ– तुँ तुँचा, मय्जुया पिलाको बाँला, बागमतो बनेबले लेवो नापला।

अर्थात्, कुनै अज्ञात नाम तुँ तुँचा मैँयाको पिँडुला कति राम्रा, बागमती जाँदा पनि प्रेमिका भेटिहाल्ने।

नेवार युवतीहरू त्यसबेला कालो पटासी (सारी) पहिरनमा पिँडुला प्रदर्शनमा निपुण थिए। बाहिर घुम्न जाने भनेको बागमती र यस्तै तीर्थस्थल मात्र थियो भन्ने फागुको यो गीतले झल्काउँछ।

फागु भनौं वा होली, यस पर्वको रोमाञ्चकारी पक्षलाई कृष्णलीलाको चीरहरणसँग गाँसेर हेरिन्छ। कथाअनुसार वृन्दावनका गोपिनीहरू पोखरीमा निर्वस्त्र नुहाउन डुबुल्की मारिरहेका बेला कृष्णले उनीहरूका सबै वस्त्र रूखमा झुन्ड्याइदिएका थिए। चिल्ली न बिल्ली परेका गोपिनी र कृष्णको यो उट्पट्याङ प्रसंग नै होलीको चीर गाड्ने परम्परासँग जोडिएको मानिन्छ। वसन्तपुरमा ठड्याइने चीरका ध्वाजाहरू गोपिनीका रंगिविरंगी वस्त्रका प्रतीक हुन् भन्ने मान्यता छ।

फागुको रंग अबिरमा निहीत हुन्छ। नरम गालामा रातो अबिर दल्नु फागुको मूल कृडाकलाप हो। राधाजीको गोरो गालामा रातो अबिर दलेर फागु सुरु भएको मानिन्छ।

मेरो जमानाको अबिर आजभोलिको जस्तो धुँदा पनि नगएर दाग छाड्ने हुँदैन थियो। उबेलाको अबिर प्राकृतिक फूलको रंगबाट बनाइन्थ्यो। विशेषगरी पलाँसको फूल अबिरको मुख्य स्रोत हुन्थ्यो।

हामीले फागु खेल्दासम्म रातो अबिर, नीलो रंग, सेतो कमेरो माटो, पहेँलो धूलो (सायद पहेँलो माटो वा बेसारबाट बनेको), यदाकदा कालो मोसो (धुवाँबाट बनाइएको) गालामा दलिन्थ्यो।

मलाई लाग्छ, प्राकृतिक रंगको प्रणय नै फागु हो, होली हो। त्यसैले कृत्रिम रसायनका रंग त्यागेर पर्यावरणमैत्री (इको फ्रेन्ड्ली) होली परम्परा बसाउनु आजका युवायुवतीको कर्तव्य हो।

२०१० सालतिर पनि काठमाडौंमा तरुनी केटीहरू सहर बजारमा उति साह्रो देखिँदैन थिए। राम्री केटीको दर्शन झ्याल–झ्यालमै सीमित हुन्थ्यो। त्यसमा पनि आँखीझ्याल (टिकी झ्याः) भित्रबाट चियाउने केटी परिन् भने त केटाहरूलाई अरू फसाद।

होली सकिएको धेरै दिनसम्म राम्रा चेली भएका घरका झ्याल अबिरले रंगिएका देख्थ्यौं। होली पर्वमा बर्सेको लोलाले रंगाएको झ्यालले कुन घरमा ताक्ने भन्ने संकेत दिन्थ्यो। फागु खेल्दाको ती लोला आजभोलि लोप भइसकेको छ।

लोला नदेखेको पचासौं वर्ष भइसक्यो होला। त्यतिबेलाका लोला अहिलेजस्ता हुँदैन थिए। लाहाबाट बनेका हुन्थे। हामीले घरमा बाल्ने बिजुलीको सानो चीम जस्तै गोलाकार लोला अति नै नाजुक लाहाको पातलो बोक्राभित्र अबिर र झिलीमिली जरीले भरिएको हुन्थ्यो। पगालेको काँचलाई मुखले हावा फुकेर र बोतल बनाएझैं पगालेको लाहालाई फुकेर लोला बनाइन्छ भन्ने सुनेको थिएँ। देखेको होइन।

चिठी–पत्र रजिष्टर गरी पठाउँदा लाहा छाप भने आफैंले सयौंपटक लगाएको छु। लाहाको टुक्रालाई मैनबत्तीमा सल्काएर पग्लेको झोल चिठीको खाममा औंठीको छाप लगाउनुपर्थ्यो। लाहा तुरुन्तै जमेर कक्रक्क पर्छ।

होली, लोला र लाहाको कुरा गर्दा महाभारत कथामा आउने ‘लाक्षा गृह’ प्रसंग पनि सम्झना हुन्छ।

आजभोलि रबर बेलुनमा पानी वा रंग भरेर लोला हान्ने चलन छ। यस्ता लोला हातबाट छुटेर झ्यालमा लागेर झर्दा पनि नफुट्ने हुन सक्छ। लाहाको लोला भने हान्न जानेन भने हातैमा पिटिक्क फुट्छ। यस्तो देख्दा त्योबेला झ्यालका तरुनीहरूको खिसीयुक्त हाँसो खपिनसक्नु हुन्छ।

राणाकालीन काठमाडौंमा होलीको विशेष रौनक राणाजीका दरबार–दरबारमा रन्किने कुरा हामी सुन्थ्यौं। सरकारी कर्मचारी तथा दरबारियाहरू होली खेलेर फर्किँदा सर्वांग रंगीन कपडामा देखिन्थे। उनीहरूले आफूसँगै बोकेर ल्याएका अबिरका पोका टोलका केटाकेटीलाई बाँड्थे। दरबारका होलीमा पचका (पिचकारी) र बाल्टिनले रंग छ्याप्ने मात्र होइन, खासीमा नै डुबाइदिने गरेको पनि उनीहरू सुनाउँथे।

यता हामी भने बाँसको ढुंग्रोबाट पचका बनाउन घन्टौं खर्चन्थ्यौं। तै राम्रो बन्थेन। आजभोलि जस्तो प्लाष्टिकको पचका पाएको भए…

काठमाडौंको होली पूर्णिमाको मध्यराततिर सकिन्छ। वसन्तपुरमा गाडिएको चीर टुँडिखेलबीचमा ल्याएर दाह गरेपछि फागु पर्व अन्त्य हुन्छ। चीरको खरानी हारालुछ गरेर विभूतिका रूपमा घर लैजान हामी आतुर हुन्थ्यौं।

इन्द्रचोक, भेडासिंहतिरका मारवाडी साहु तथा तिनका मान्छे त्यो खरानीमा मरिहत्ते गर्थे। किनकि, भोलिपल्ट उनीहरू त्यही खरानीको होली खेलेर परम्परालाई सार्थक बनाउँथे।

पौराणिक कथाअनुसार आगोबाट भष्म नहुने वरदान पाएकी होलिका दाह भएको घटनाको स्मरणमा खुसियाली मनाउने पर्व नै होली हो। पुराण प्रसिद्ध दैत्यराज हिरण्यकश्यपुले भगवान हरिका भक्त आफ्नो छोरा प्रह्लादलाई नष्ट गर्न बहिनी होलिकाको काखमा राखेर अग्निकुण्डमा होम्छ। उक्त षड्यन्त्रमा वरदान पाएकी भए पनि होलिका आफैं जलेर नष्ट हुन्छे। प्रह्लादलाई केही हुँदैन।

असत्यमाथि सत्यको विजयलाई हर्षोल्लासपूर्वक मनाउने पर्व नै होली हो भन्ने मान्यता छ। मधेस तराईमा पूर्णिमाको भोलिपल्ट होली मनाउनुको सार्थकता यही कुराले प्रस्ट्याउँछ। त्यताको होलीमा रंगको नशामा भंगको नशा चढेपछि हर्षोल्लास चरममा पुग्छ।

विसं २०१०–१२ सालताक म भेडासिंहतिरका केही मारवाडीका छोराछोरीलाई पढाउँथे। आफ्नो फागु खेल्ने दिन सकिएपछि भोलिपल्ट साहुजीकहाँ पुगेको थिएँ। उनीहरू आफ्ना चोक र बुँइगलमा होली खेल्दै थिए।

होलीले मलाई पनि छोपिहाल्यो। म पनि परिवार सरह नै थिएँ र भएँ पनि। हुनु के थियो, एक गिलास घोट्टाको फन्दामा परेँ। त्यो भाङ मिसाएर बनाइएको हुँदो रहेछ। भाङ घोटेर बनाएको दूध, पिस्ता र बदामको पेयले मलाई लठ्याउन थाल्यो।

घर हिँडे। कोसौं हिँडिसक्दा पनि घर पुगिएन।

बिहान ओछ्यानमै बिउँझिएँ।

२०२० सालतिरको कुरा होला, गोदावरी वनस्पति उद्यानमा फागुको भोज थियो। त्यहाँ पनि अनेक प्रकारका मिठाइ थिए। हाम्रा हाकिम ‘बनारसी बाबू’ हुनुहुन्थ्यो। उहाँको बनारसी सोख कहिलेकाहीँ बल्झिन्थ्यो। यही सोखको फन्दामा हामी युवाहरू पर्यौं। भाङ मिसाइएका मिठाइ खानुपर्यो। कोही हाँसेको हाँस्यै, कोही रोएको रोयै, कोही खाएको खायै। अविस्मरणीय भोज भयो।

भाङको अविस्मरणीय अर्को भोज ०३१–३२ सालतिर होला। राजा वीरेन्द्रको विकास क्षेत्र भ्रमण थियो। होलीको दिन महारानी ऐश्वर्यबाट दिवा–भोजको बन्दोबस्त भयो। खाँदै जाँदा थाहा भयो, बँदेलको मासुमा भाङ रहेछ। चालै पाइएन। पुग्ने गरी खाइएछ। पालभित्रको सुताइ। कुम्भकर्णको निदाइमा परेछु। अरू साथीलाई भाङले नचाएछ, हँसाएछ, रूवाएछ। थाहा छैन, के–के गराएछ। भोलिपल्ट सबै एकअर्काको मुख हेरेर हाँस्न, कहिले टोलाउन थाल्यौं।

लगभग दस–दस वर्षको अन्तरालमा भाङ सेवन गर्ने अवसर पाएँ। भाङ सेवनपछि दिमाग चकमन्न हुँदो रहेछ। शान्त हुने रहेछ। रिसराग कत्ति पनि बाँकी नरहने। कपडाको धुलाइपछि मैलो लुगा सफा भएजस्तो।

दिमाग धुने बुटी पो हो कि जस्तो लाग्यो भाङ।

यस्तो भए पनि भाङ खान योग्य बनाउन भने अनुभवी मान्छे नै चाहिने रहेछ। मारवाडीकहाँ खाएको घोट्टा महाराजजीकहाँ बनाउने खालको थियो। गोदावरीमा अनुभवी वैद्यराजजस्ता थिए। धनकुटामा राजाको भोजमा त अझ सतर्कता अपनाइएको बुझिएको थियो।

जे होस्, भाङको पोथी बिरूवाको फूल र पातलाई पानीले धुने, पखाल्ने र प्रशोधन गरेर खानेकुरामा मिसाइने रहेछ। भाङको रंगले मात्तिएपछि होलीको माहोल बेग्लै हुन्छ।

काठमाडौंको नेवार समुदायमा भने यो चलन चलेको थाहा छैन। त्यसैले होला हामी होली कम.

DO NOT BUY SECOND HANDED LAPTOP

म स्नातक तहमा अध्ययनरत छु। ३ महिनाअघि मैले एउटा साथीको सेकेण्ड ह्याण्ड ल्यापटप किनेको थिएँ।

करिब ७० हजार बजार मूल्य भएको सो ल्यापटप मैले ४० हजारमा खरिद गरेको थिएँ।

७० हजार खर्च हुने ठाउँमा ४० हजारमै उही फिचर्स भएको ल्यापटप पाएँ भनेर त्यो बेला खुसी भएँ। अहिले भने यसले मेरो टाउको दुखाएको छ।

त्यति बेला ल्यापटप राम्रो कन्डिसनमा थियो। तर अहिले भने साह्रै सुस्त भएको छ। एक चोटी फूल चार्ज गर्दा त्यसको ब्याट्री आधा घण्टा भन्दा बढी टिक्दैन भने तातिने समस्या पनि छ।

एक जनाले चलाउँदा ल्यापटप एक हाते हुन्छ। पहिलो खरिदकर्ताले आफ्नो प्रयोजन अनुसारको सिपियु प्रोसेसर, स्टोरेज क्षमता, विन्डोज हेरेर किनेको हुन्छ।

तर दोश्रो व्यक्तिले पुरानो ल्यापटप किन्दा ती चिजमा आफ्नो प्राथमिकता अनुसार छानेर लिन पाउँदैन।  त्यसैले आफ्नो बजेट अनुसार बरु मध्यम मूल्यकै भएपनि नयाँ नै किन्न उपयुक्त हुने मैले अनुभव गरेँ।

four earphone changed in 6 month

मोबाइल किन्दा सँगै आएको इयरफोन ६ महिना नबित्दै बिग्रियो। आफूलाई गीत सुन्ने बानी भएकाले नसुनी बस्नै सक्दिनँ। त्यसैले बजारबाट नयाँ इयरफोन किनेर ल्याएँ।

त्यो पनि ३ महिनाभन्दा बढी चलेन। इयरफोन बारम्बार बिग्रेपछि एक वर्षमै ४ वटा किनेँ। ६ सय रुपैयाँ पर्ने सामान्य भन्दा अलिक राम्रो इयरफोनमा बारम्बार किन्दा २४०० रुपैयाँ खर्च गरेँ।

वायर इयरफोन बिग्रिने कारणले मैले बजारबाट १२०० रुपैयाँको ब्लुटुथ इयरफोन किनेर ल्याएँ। यो इयरफोन किनेको ५ महिना भन्दा बढी भयो अहिले सम्म चलिरहेको छ।

एक पटक ब्याट्री फुल चार्ज गरेपछि दिनभर चल्छ र गीत, भिडियो चलाउँदा वायर भन्दा ब्लुटुथको साउण्ड क्वालिटी राम्रो लाग्छ।

ज्याक बिग्रेर इयरफोनको आवाज काटिने, खल्तिमा राख्दा ज्याकनेरको तार टुट्ने र ज्याक बिग्रने, एउटा कानपट्टि आवाज आउने अर्को तिर नआउने समस्याबाट मलाई छुटकारा मिलेको छ। इयरफोन बिग्रेर हैरान भएको जो कसैलाई म ब्लुटुथ इयरफोन किन्ने सल्लाह दिन्छु।

छलफलमै सीमित नयाँ हवाई प्रवेश विन्दु

काठमाडौं : नेपालले भारतीय नागरिक उड्डयनसँग नयाँ हवाई प्रवेश विन्दुका लागि छलफल सुरु गरेको दुई वर्ष पुग्नै लाग्दा पनि कुनै प्रगति भएको छैन। संस्कृति, पर्यटन तथा नागरिक उड्डयन मन्त्रालय र नेपाल नागरिक उड्डयन प्राधिकरणले २०१६ डिसेम्बरदेखि छलफल सुरु गरे पनि नयाँ हवाई प्रवेश विन्दुको विषय ओझेलमै छ। नयाँ हवाई विन्दु नपाउँदासम्म नेपालले पूर्व र पश्चिमबाट आएका सबै जहाज सिमराबाट प्रवेश गरी काठमाडौं, पोखरा, भैरहवा र निजगढ विमानस्थलमा अवतरण गराउनुपर्ने बाध्यता हुनेछ।

भारतीय पक्षसँग पूर्वका देशबाट आउने जहाज प्रवेशका लागि जनकपुर र विराटनगर विन्दु माग गरे पनि भारतीय पक्षले अहिलेसम्म स्वीकृति दिएको छैन। यसैगरी पश्चिमतर्फका देशबाट आउने जहाजका लागि नेपालले भारतीय पक्षसँग नेपालगन्ज प्रवेश विन्दु माग गरेको छ।

नेपालगन्ज प्रवेश विन्दुका विषयमा भारतीय पक्ष सकारात्मक छैन। भारतीय पक्षले नेपालगन्ज प्रवेश विन्दु दिन त्यस क्षेत्रमा आर्मी वेस क्याम रहेको भन्दै आलटाल गरिरहेको छ। तर, भैरहवा प्रवेश विन्दुका विषयमा भने भारतीय पक्ष सकारात्मक रहेको प्राधिकरणका एयर ट्राफिक व्यवस्थापन विभाग प्रमुख दीपक बराल बताउँछन्।

भारतीय पक्षले भैरहवा विन्दु दिँदा धेरै उचाईबाट दिने हुँदा सिमराबाट भइरहेको प्रवेश विन्दुभन्दा खासै फरक नपर्ने प्राधिकरणको भनाइ छ। नेपालका लागि सबैभन्दा उपयुक्त नेपालगन्ज प्रवेश विन्दु हो। तर, भारतीय पक्षले नेपालगन्ज विन्दुको सट्टा अन्य विन्दु स्वीकृतिका लागि आग्रह गरेको बराल बताउँछन्।

फेरि नयाँ हवाई प्रवेश विन्दुका विषयमा छलफलका लागि भारतीय पक्षले कोलकात्तामा बैठक गर्ने निर्णय गरिसकेको छ। तर, समय भने तय भएको छैन। अबको छलफलमा नेपालका तर्फबाट भारतीय पक्षसँग नेपालगन्ज, भैरहवा, जनकपुर, विराटनगर र युरोप तथा पश्चिमका देशबाट आएका जहाजले महेन्द्रनगरबाट इन्ट्री हुँदै पूर्वको मेची विन्दुबाट आउट हुँदै पूर्वका देशमा जाने पाउने गरी नयाँ विन्दुका लागि छलफल हुने बराल बताउँछन्। अहिले नेपालको पूर्वमा पर्ने देश बंगलादेश, भारतको कोलकात्ता, थाइल्यान्ड , सिंगापुर, मलेसियालगायत देशबाट आउने जहाज रोमियो ५८१ रुट हुँदै सिमरा इन्ट्री भएर काठमाडौंका अवतरण गरिरहेका छन्।

यसैगरी नेपालबाट पश्चिमबाट आउने जहाज, दिल्ली, युरोप तथा अमेरिकाबाट आउने जहाजले गल्फ ५८९ रुट हुँदै सिमरा इन्ट्री भएर काठमाडौं अवतरण गर्छन्। भुटानलगायत पारोबाट आउने जहाज मेची इन्ट्री विन्दुबाट छिरेर तुम्लिङटार आउँदै काठमाडौं अवतरण गर्छ।

सिमरा विन्दुको तुलनामा नेपालगन्ज प्रवेश विन्दुबाट काठमाडौं आउन १४ नटिकल माइल, भैरहवा आउन एक सय ६९ नटिकल माइल र पोखरा आउन एक सय ६५ नटिकल माइल दूरी कम पर्छ।

चीनको ल्हासाबाट आउने जहाज भने ब्राबो ३४५ रुट हुँदै नुनिम विन्दुबाट नेपाल छिरेर तुम्लिङटार हुँदै काठमाडौं अवतरण हुने गरेको बराल बताउँछन्।

यसैगरी नेपालबाट पश्चिम तर्फका देश र दिल्ली जाने जहाजका लागि भने दुई वटा रुट छन्। एउटा काठमाडौंबाट उडेर भैरहवा हुँदै निस्कने र अर्को काठमाडौंबाट महेन्द्र नगर हुँदै बाहिर निस्कने आउट विन्दु रहेको बराल बताउँछन्। तर, बढी मात्रामा जहाज महेन्द्र नगर भएर बाहिरने गर्छ।

यसैगरी पूर्वका देश जानेको हकमा भने विराटनगर विन्दु मात्रै हो। नेपालबाट कोलकात्ता हङकङ र कोरिया जाने जहाजले यही विन्दु प्रयोग गर्छन्। पारो जान परेको अवस्थामा भने काठमाडौंबाट तुम्लिङटार हुँदै मेची विन्दुबाट बाहिरिने गर्छन् भने चीनको ल्हासा जाने जहाज जुन बाटो भएर आएका छन् त्यही बाटो जाने गरेको बराल बताउँछन्। तर, हामीले अहिले पोखरा, भैरहवा र निजगढमा विमानस्थल बनाउँदै छौं।

यी विमानस्थलमा आउने आउने जहाजका लागि सिमरा हुँदै आएर अवतरण गर्दा दूरी लामो पर्छ। प्रायः पश्चिमबाट आउने जहाज दिल्ली भएर नै आउँछन्। दिल्ली हुँदै आएको जहाज सिमरा हुँदै काठमाडांै, पोखरा, भैरहवा र निजगढ जाने दूरी लामो पर्छ। यी विमानस्थलमा आउने जहाजका लागि सहज र छोटो दूरी नेपालगन्ज प्रवेश विन्दु नै हो। नेपालगन्ज प्रवेश विन्दु पाएको अवस्थामा एयरलाइन्स कम्पनीलाई पनि दूरी छोटोपर्ने र सिमराको बढ्दो ट्राफिक जाम पनि कम हुने बराल बताउँछन्।

नेपालगन्जबाट इन्ट्री पाएको अवस्थामा उच्च तहबाट आएको जहाज विस्तारै–विस्तारै उचाई घटाउँदै पोखरा, भैरहवा, काठमाडौं र निजगढमा अवतरण गर्ने सकिने उनको भनाइ छ। अहिले सञ्चालनमा रहेको सिमरा विन्दुको तुलनामा नेपालगन्ज प्रवेश विन्दुबाट काठमाडौं आउदा १४ नटिकल माइल, भैरहवा आउन एक सय ६९ नटिकल माइल र पोखरा जान एक सय ६५ नटिकल माइल दूरी कम पर्ने बराल बताउँछन्। सोही कारण नेपालले अन्य प्रवेश विन्दु भन्दा नेपालगन्ज प्रवेश विन्दुलाई नै प्राथमिकतामा राख्नु पर्छ।

नेपालगन्जबाटै दिन नमिल्ने हो भने पश्चिम तिरको अर्को कुनै इन्ट्री विन्दुका लागि भारतीय पक्षसँग छलफल हुने उनको भनाइ छ। तर, भारतीय पक्षले यो क्षेत्रमा आर्मीको वेस क्याम भएका कारण रुट किचलो गरिरहेको छ। तर, नेपाली पक्षबाट त्यही आकाश कहिले सिभिलले प्रयोग गर्ने र कहिले आर्मीले प्रयोग गर्ने गरी प्राविधिक उपाय अपनाएर नेपालगन्ज विन्दु पाउनुपर्ने माग रहेको बराल बताउँछन्।

यसैगरी नेपालले महेन्द्रनगर विन्दुबाट पनि प्रवेश माग गरिरहेको छ। यो विन्दु पाएको अवस्थामा पश्चिम तथा युरोपका देशबाट आउने जहाजले सीधै नेपाल प्रवेश पनि गर्न सक्ने उनको भनाइ छ। साथै यही रुट हुँदै नेपालबाट हङकङ, कोरिया जाने जहाजलाई पनि दूरी कम हुन्छ।

यसबाट नेपाली आकाश प्रयोग गरेबापत नेपाललाई पनि केही आम्दानी हुन्छ। अहिले पश्चिमका युरोपबाट आउने जहाजले भारतीय आकाश फन्को मार्दै पूर्व जाने गरेका छन्। अहिले महेन्द्रनगर विन्दु बाहिरिनका लागि मात्रै छ।

‘नयाँ हवाई प्रवेश विन्दुका विषयमा हामीलाई भारतीय पक्षले छलफलमा बोलाएका थिए’, बरालले भने, ‘निर्वाचन आचारसंहिताका कारण हामी छलफलमा जान सकेनौं। भारतीय पक्ष भैरहवा, जनकपुर र विराटनगरको प्रवेश विन्दुका बारेमा लचक रहे पनि नेपालगन्जको प्रवेश विन्दुमा सकारात्मक नरहेको प्राधिकरणले जनाएको छ। पश्चिमतर्फबाट आउने जहाजका लागि सबैभन्दा उपयुक्त विन्दु नेपालगन्ज नै हो।

भरैहवाबाट प्रवेश विन्दु हुँदै नेपाल प्रवेश गर्दा जहाज धेरै उचाईबाट आउनुपर्ने हुन्छ। पोखरालगायत अन्य विमानस्थमा जान उचाई कम गर्न धेरै दूरी आवश्यक पर्छ। यसका कारण भैरहवा विन्दु र सिमरा प्रवेश विन्दुमा खासै फरक नपर्ने बरालको भनाइ छ। तर, सिमरा विन्दुको तुलनामा भैरहवा विन्दुबाट प्रवेश पाउँदा गौतम बुद्ध अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थ आउने जहाजका लागि एक सय ६५ नर्टिकल माइल र पोखरा आउने जहाजका लागि एक सय नर्टिकल माइल दूरी कम पर्न जान्छ। यसैगरी पूर्वबाट आएका जहाजको हकमा जनकपुर प्रवेश विन्दु सबैभन्दा उपयुक्त हो।

तर, जनकपुरको विकल्पमा विराटनगर प्रवेश विन्दु पनि नेपालका लागि सहज हुने उनको भनाइ छ। पूर्वबाट आएका जहाजले सिमराबाट प्रवेश गरी काठमाडौंका अवतरण गर्दाभन्दा विराटनगरबाट आएर काठमाडौंका अवतरण गर्दा १६ नर्टिकल माइल दूरी कम पर्न आउँछ। यसको फाइदा एयरलाइन्स कम्पनीलाई हुन्छ।

यसैगरी हामीले मेची प्रवेश विन्दु हुँदै पश्चिमबाट आएका जहाजलाई त्यहाँबाट बाहिर पठाउन सकेको अवस्थामा नेपालको पर्यटन क्षेत्रमा समेत फाइदा हुने हुने बराल बताउँछन्। पूर्वको प्रवेश विन्दुको हकमा जनकपुर विन्दु दिँदा सिमरा प्रवेश विन्दु दिन नसकिने भारतीय पक्षको भनाइ छ। जनकपुरबाट प्रवेश विन्दु पाएको अवस्थामा सिमरा विन्दुको ट्राफिक जाम पनि कम हुने बराल बताउँछन्।

तर, भारतीय पक्षले दुवै प्रवेश विन्दुलाई कायम राख्दा आफ्नो एयर स्पेसमा जहाजको ‘सेपरेसन’ पुग्दैन र सुरक्षामा असर पुग्ने बताइरहेका छन्। यस विषयका भारतीयभन्दा पनि नेपालीतर्फबाट बढी तोकता गर्नुपर्ने बराल बताउँछन्। नयाँ हवाई प्रवेश विन्दुको आवश्यकता हाम्रो हो। यो बाध्यता हामीलाई नै छ। भारतीय पक्ष पनि सकारात्मक रहेको अवस्थामा नै नयाँ प्रवेश विन्दुको विषयमा टुंगो लगाउनुपर्ने उनको भनाइ छ।

Deepak's daughter got a love marriage | Who is Deepak's son in law ? || Deepak Raj Giri

In this video we can see the marriage video of Deepak's daughter. eepak's daughter had a love marriage. Deepak Raj Giri is a Nepali comedian and actor. His comedy program Tito Satya, the longest running TV Show in Nepal, aired for more than 12 years. Giri produced the 2013 Nepali film Chha Ekan Chhawhich was a hit. His second film was Woda No Chha. His film Chhakka Panja was released in September 2016. A film titled Chhakka Panja 2 was released in September 2017. Often known as aggorant after his movies got success. He is in highlight these days for his statement toward actress Reecha Sharma